Er zijn veel vrijwilligers die zich inzetten voor de Midden-Delfland Vereniging. Op deze manier dragen ze een steentje bij aan het open en groen houden van het gebied en zorgen ze ervoor dat mensen hier met het gebied in aanraking komen. De komende tijd zullen we een aantal vrijwilligers uitlichten. Voor deze eerste editie gaat het om de heren Eef Boeve en Hein van Bohemen. De mannen van het eerste uur van de werkgroep Paden. Heeft u ook interesse om vrijwilliger te worden voor de Midden-Delfland Vereniging? Kijk dan bij de vrijwilligersvacatures en neem contact op!
De mannen van het eerste uur
Het is een zonnige ochtend als ik binnenstap bij cafe Op Hodenpijl. Hier ontmoet ik Eef Boeve en Hein van Bohemen, de mannen van het eerste uur van de werkgroep Paden. Van hen zal ik de verhalen horen die schuilgaan achter de mapjes van Zes wandelroutes door Midden-Delfland, de 40 Ommetjes en de maandelijkse themawandelingen.
Eef is een opval
lende verschijning, met zijn grote hoed en witte kuif. Wandelaar en
routebedenker, en bovenal een echte verhalenverteller. Hein is de s
tille kracht, de tacticus, die de vele voorstellen en rapporten schrijft, de symposia (in 2000 en 2011) organiseert. Zo begint onze ontmoeting. Hein spreidt stapels papieren uit op tafel en Eef neemt het woord.
Hoe het begon? Eef en Hein ontmoetten elkaar tijdens een lezing. Hein geeft lezingen vanuit zijn vakkennis op het gebied van groen. Eef ontwikkelde al vele routes voor Te Voet en Wandelnetwerk. Er werden in de Midden-Delfland Vereniging al langer gesprekken gevoerd over het ontwikkelen van een padennetwerk in Midden-Delfland, waar zij bij aanhaakten. In maart 1999 wordt de werkgroep Paden opgericht, met Hein als voorzitter. Ze beginnen met het in kaart brengen van bestaande paden. Eef: “We begonnen met het makkelijkste: de bestaande en openbare paden, meestal kerkepaden”. Daarna wordt het moeilijker. Gesprekken met overheden, particuliere landeigenaren, boeren, natuurorganisaties. Hindernissen genoeg. Samenwerking zoeken en contacten leggen met mensen in het gebied is heel belangrijk.
Er is veel bereikt in de afgelopen 15 jaar en daar kijken beiden trots op terug. Maar klaar is het werk nog niet. Op de vraag wat nog wensen zijn, komt Hein met een handvol voorbeelden. Op de kaart wijst Eef een aantal stippellijntjes aan van – vurig – gewenste verbindingen. Vaak paden die over het land van een boer lopen. Boeren zijn vaak beducht voor de gevolgen van openstelling, zoals loslopende honden en achtergelaten afval. Begrijpelijk. Eef en Hein zijn dan ook blij met elk succesje dat wordt geboekt. “Geduld en doorzettingsvermogen heb je er wel bij nodig”, zegt Hein met gevoel voor understatement. “Maar het gaat om beleving”, voegt hij er nadrukkelijk aan toe, “dat mensen het gebied kunnen beleven, daar gaat het om. “
Eef heeft intussen afscheid genomen van de werkgroep, “niet alleen omdat ik 80 ben, hoor, maar om meer bij mijn zieke vrouw te kunnen zijn.” Met wandelen en routes bedenken gaat hij gewoon door. “Ik ben nog niet afgeschreven”, zegt hij lachend
Ceciel Sillevis
