‘Het heeft heel wat stof doen opwaaien, in meer dan in één opzicht, maar de laatste boerderij aan de Overschieseweg in Rotterdam bestaat niet meer.
Tussen Overschie en Schiedam lag bijna een eeuw geleden een hele rij boerderijen langs de Schie. De koeien graasden waar nu industriegebied de Spaanse Polder is. De spoelingschuit bracht spoeling, een afvalproduct van de jeneverstokerijen en lang in gebruik als koeienvoer. En de strontschuit voerde de koeienmest af naar de tuinders in het Westland. Op marktdag liep mijn vader samen met andere boerenzoons met een koppel koeien via het Hofplein naar de veemarkt in Rotterdam.
Niet lang na de oorlog werd het land onteigend. De boerderijen, waaronder mijn geboortehuis, mochten nog een paar jaar blijven staan. Wij moesten verhuizen in 1959 en onze boerderij Halfwege werd onmiddellijk gesloopt.
Eén boerderij mocht blijven staan, tot eind april 2019. De bewoners hebben er hun hele lange leven onverstoorbaar voor gezorgd dat het huis, de stallen, de tuin en de boomgaard een lust voor het oog bleven temidden van bedrijven als sloperijen en ooit een Hells Angels honk.
Twee jaar geleden overleed de laatste bewoner en heeft de familie, gedwongen door het bestemmingsplan, afscheid genomen van de boerderij. Een storm van kritiek brak los op sociale media. Deze bijdrage is bedoeld als eerbetoon aan de prachtige boerderij en aan de familie die ons in staat heeft gesteld zo lang te kunnen blijven genieten van die groene parel in de Spaanse Polder. En om vast te stellen dat er op deze plek een tijdperk voorgoed voorbij is.’
(bijdrage en foto van Ria Zeeuw)
